"سخت می گیری. دنیا را سخت می گیری. اسانتر با آن تا کن تا مهربان تر شود. این همه مانع را خودت از اقصی نقاط دنیا حمع می کنی، می چینی سر راحت تا خیالت راحت باشد که هفت خوان رستم را عبور کرده ای و زنده گی آسانی نداشته ای. خودت را تنبیه می کنی به خاطر حس گناهی که باید بفهمیم از کجا آمده. همه مان یادگرفته ایم که تبهکار و بدذاتیم. این چیز دیگری است از نوع خاص ترش که کله ی تو را پر کرده از ابداع روش هایی برای تنبیه خودت..."

پری فراموشی/ فرشته احمدی

با منه؟! چه همه تکراری و زبون نافهم!
.
.