Sunday, March 11, 2007

وقتی شخصی به حکم حرفه یا استعداد ذاتی درباره آدمی تامل بسیار کرده باشد٬ هنگامی می رسد که برای انسانهای نخستین احساس دلتنگی کند. لااقل٬ آنها افکار پنهانی در سر ندارند.

پ.ن: ژان باتیست کلمانس/ سقوط

1 comment:

Anonymous said...

یاد فیلم معمای گاسپارهاوز افتادم. فکر می کنم این تفکر مثلآ توی کارگردانی مثل هرتزوک رسوخ کرده. یواش یواش توی همه ی ما هم رسوخ خواهد کرد !! کی می شه انسانیت رو درک کنیم ؟