همه ی آدما نسبت به یه چیزایی احساس مالکیت دارن. خونه،ماشین، زن، بچه. اما بعضیا هستن که موسیقیایی رو که می شنون، فیلمایی که می بینن رو صاحب می شن. خودشونو کاشفش می دونن و کلی به خودشون مغرور می شن.
قبلنا زیاد مشکل نبود همه می تونستن صاحب آهنگا و فیلما بشن بدون اینکه کسی خبردار شه کی صاحب چیه. حالا یهو یه شب آدم می بینه آهنگشو یکی برداشته یه جا شر کرده. آهنگ اونو. که خودشم یواشکی بهش گوش می داد رو دزدیده برداشته گذاشته یه جا که همه بشنون.
می خواد داد بزنه نه! این آهنگ مال منه فقط من می تونم باهاش خاطره داشته باشم. فقط منم که بلدم دوسش داشته باشم. مال منه. فقط مال من!
اما هیچ فایده نداره. کرور کرور آدما میان و دقیقه ای صد بار آهنگ من برای غریبه ها پخش می شه.
دیگه بی صاحابه.


.

.
.