الان دقیقا همانجایی از زنده گی است که کلی تصمیم های بزرگ باید گرفته شود. همانجایی است که مدرسه تمام می شود و هر کس می رود پی کار و زنده گی خودش، عشق خودش! یهو همه چیز خیلی جدی و آدم بزرگانه می شود! درست همانجایی که نمی شود با خیال راحت هیچ کاری کرد؛ نه خوابید، نه الافی کرد، نه خیال بافت. عذاب وجدان لعنتی پایش را می گذارد روی گلوی آدم و بدجوری فشار می دهد لامذهب!
الان دقیقا دقیقا همانجایی از زنده گی است که "مغز آدم مثل بازار مسگرا" می شود و دلش هم هی می جوشد و سر می رود.
.
.