اینطور به نظر می رسد که همه احساس تنهایی می کنند و همه از تنهایی فرار می کنند و تنهایی همه را می ترساند. هر کس به طریقی تنهایی را برای خودش معنی می کند و تنهایی هیچ مفهوم دقیقی در ذهن هیچ کس ندارد. و این تنها سوالی که ذهن مرا مشغول کرده: حالا که تمام دنیا تنها هستند یا احساس تنهایی می کنند چرا من احساس تنهایی نمی کنم؟! و چرا تنها نیستم و چرا تنهایی اشکم را درنمی آورد؟ نمی دانم! اگر این اراجیف درست باشد می شود اینطور نتیجه گرفت که من شاید از همه تنهاترم که در این احساس تنهایی یونیورسال! تنهایی٬ تنها نیستم!
انگار مسابقه ی تنهاترین هاست! هرکه تنها تر برنده!!!