مشعلم را روشن می کنم. بادبادک ها سر جایشان هستند، اما هنوز به هوا فرستادن آنها ممنوع است. نظامنامه می گوید:« تا بلندی قد یک انسان، نه بیشتر.» مقامات رسمی از این علائم در آسمان می ترسند. می ترسند کد در کار باشد. پیام هایی رد و بدل شود. محل هایی برای فرود آمدن، یا علائمی برای نهضت مقاومت باشد. کودکان فقط حق دارند آنها را در انتهای رشته ای روی زمین بکشند. هوا کردن آنها ممنوع است. تأثر آور است که ببینیم ژان- ژاک، یا مونتنی، خودشان را روی زمین می کشند. آنها روزی از نو آزاد خواهند شد که خیلی بالا، در جستجوی رنگ آبی به آسمان بروند. دوباره خواهند توانست به ما اعتماد به نفس دهند، شروع به فریب دادن کنند. شاید بادبادک ها جز اینکه زیبایی به وجود آورند دلیل واقعی دیگری برای زیستن نداشته باشند.


بادبادک ها/ رومن گاری